Meslek ve iş her zaman birbirine karıştırılır. Meslek, ilgili olduğunuz alanlar ve yeteneklerinize göre iş yapmak demektir. Buna örnek verir isek; Doktorluk bir meslektir. 
Herkes yapamaz. Doktorluğu yapabilmek için o alandan okumak ve emek vermek gerekir. “Açılın doktor var.” diye bir repliğimiz bile var. Trafikte Dr. plakayı sadece doktorlara veriyorlar. Polis istediği zaman arabayı durdurabiliyor. Çünkü hastaya müdahale etmek polisin mesleği değildir. Dolayısıyla böyle bir sertifikasyon meselesi vardır. Öyle ise sizce garsonluk iş midir yoksa meslek midir? Bu soruya şöyle bakmamız gerekir: siz yaptığınız işi, mesleğiniz olarak görüp yaparsanız o iş sizin için meleğe dönüşür. Ve “İşinizi meslek gibi yaparsanız farklılaşırsınız.” Sonuç olarak İşinizi bir meslek gibi görüp, zanaatkâr hassasiyetiyle yaparsanız her iş bir mesleğe dönüşür. Fakat insanlar yaptıkları işleri bile çok sıradan ve sevmeden yapıyorlar. 10 senelik bir boya ustası bile kendi yaptığı işe saygı göstermiyor. Yaptığı işleri o kadar kötü yapıyor ki bunu kendisi bile fark etmiyor. Daha sonra ben niye iş bulamıyorum diye yakınıyorlar. İşini güzel yapan, yaparken o işten zevk alan insanlar kendilerine kolaylıkla iş bulabilirler. Bu döngüyü şöyle açıklayabiliriz: O usta benim evimin boyasını güzel yapsa, benim çevremdeki insanlarda o ustaya evlerini boyatmak isteyeceklerdir. Bu durumda bu döngü böyle ilerleyerek ustanın iş yapma olasılığını arttıracaktır. İşinizi iyi yaparsanız mutlaka iş sahibi olursunuz.